- Detaloj
- Skribita de d-ro Jozo Marević
En la regiono narentin-ĉebiokova dum jarcentoj agadis multaj kroataj (tiam nomitaj iliriaj) granduloj, diversaj elstaraj homoj. La unua sendube estis princo kaj militestro Domagoj. Poste sekvis mondaj eminentuloj kaj ekleziaj altranguloj. En la 18-a jarcento tia estis Luko (Lucio) Vladmirović, sciencisto, historiisto, verkisto, poeto, profesoro de teologio, klerigisto kaj pastro frato, kiu ekestis konata per siaj verkoj.
Vladmirović (Sladinac-Perka 1718 - Zaostrog 1788) apartenas al tiuj sindonemaj, oferemaj kaj helpemaj grandaj homoj, kiuj en la epoko kleriga kaj racionalisma (la 18-a jarcento) pretis ĉion entrepreni kaj ĉiamaniere provi kontribui, por plibonigi kaj pliriĉigi la kulturan evoluon de sia etoso, antaŭenigi sukcesojn de sia nacio kaj prosperigi ties estontecon. Tial oni nomis tiujn verkistojn el ĉiuj regionoj de Kroatio - fervoruloj (pregaoci).
Li fakte reprezentis en siaj verkoj situacion surloke kaj dezirojn de siaj fratroj (ĉar estis franciskano), reputacion de sia Eklezio kaj sopirojn de sia popolo. La situacio inter Turkoj kaj Venecio estis por Kroatoj terurega. Tamen, en tiuj netolereblaj cirkonstancoj la forfuĝintoj antaŭ Turkoj, kiam alvenis sub potencon de Venecio, sentis sin, laŭ Vladmirović, ne nur liberigitaj sed savitaj.
Vladmirović plejparton de siaj verkoj skribis latinlingve, iomete malpli kroatlingve kaj nur kelkajn itallingve. Menciindaj estas ĉi tie nur du liaj verkoj.
Партнеры - Partneroj - Partneri
